Een directeur die zich een ‘culturele hangjongere’ noemt, een klassiek zangeres die in de tuin van het verzorgingshuis opera brengt, een muzikale ode aan restauranthouders en een veelzijdige singer/songwriter over de soms bizarre praktijk van optreden in Nederland. Allemaal in één podcast.
Voor de podcast over de gevolgen van de pandemie in de culturele sector hebben we drie uitvoerende musici uitgenodigd. Dat zouden we afgelopen december doen, tot opnieuw de potentieel gevaarlijke Omikron-variant de boel kwam bederven.
Inmiddels het toch gelukt. Eindelijk hebben we Mocca-directeur Peggy Brandon voor de microfoon kunnen spreken over haar kenniscentrum voor cultuuronderwijs, waar ze ons een ruimte bood om onze podcast op te nemen. In aflevering 9 is ze dan eindelijk zelf te horen, omdat ze ook de culturele sector goed kent.
Daarnaast spreken we met alt/mezzosopraan Marianne Selleger, helaas niet in het gezamenlijke gesprek, want er moet weer opgetreden en gerepeteerd worden nu het weer kan. Zij vertelt over haar avonturen bij verzorgingshuizen en Zoomen als zangdocent en koordirigent. Binnenkort is ze in de Waalse Kerk te horen met het Pergolesi Ensemble met diens hartverscheurend mooie Stabat Mater.
Nouveautéetje: live opgenomen muziek
Gelukkig waren Beatrice van der Poel en Abel de Lange wel in de gelegenheid langs te komen en – joepiedepoepie! – een nummer te spelen dat we mooi hebben opgenomen. Onze geluidsman Amir Bar heeft dat gelukkig vaker gedaan.
Abel de Lange speelt sinds zij tienerjaren muziek, veelal in het genre Americana (Cajun, Tex Mex, Rhythm & Blues en Country, van Ry Cooder en Flaco Jimenez tot The Band). Hij werkte lang bij Radio Noord-Holland als programmamaker en muzieksamensteller. Zo’n 5 jaar geleden nam hij ontslag en werd zzp’er in de muziek. In de coronaperiode raakte hij in een flinke dip, maar werd warm opgevangen door de eigenaren van restaurant The Cottage (Amsterdam Oost). Met het nummer Down At The Cottage brengt hij hen een ode.
Een vaste betrekking heeft Beatrice van der Poel nooit gehad. Na de kunstacademie belandde ze in het rondreizend circus van De Parade en werd fulltime, maar freelance muzikant. Haar cv laat een enorm aantal samenwerkingen met bekende artiesten, dichters en schrijvers zien. Luister bijvoorbeeld naar het nummer In de bonen dat zij maakte met een tekst van F. Starik, de overleden voormalige stadsdichter.
Dat nummer is te vinden op Spotify, net als onze podcast. Een stream, vertelde Beatrice achteraf nog, levert haar 0,047 eurocent op.
Momenteel gaat ze op tournee met schrijver Thomas Verbogt: Montere weemoed (deel 2), met verhalen en liedjes. Na ook jaren in het Engels te hebben gezongen, zingt ze daarin eigen en andermans werk in het Nederlands.
Beide muzikanten hebben kritiek op de gang van zaken in de culturele sector en hun wereld van zaaltjes en optredens. Corona heeft gezorgd voor afgehaakte startende muzikanten, omgeschoolde technici die verloren zijn voor het werk (schrale beloning). Behalve vele malen uitstel van optredens moest er ook gesjachert worden met theaters door onvolledige zaalbezetting. En de sector heeft natuurlijk langdurig op zijn donder gehad door bezuinigingen van de kabinetten Rutte en met name dat met Halve Zoolstra (die van de datsja van Poetin, ja).
Tot besluit van de podcast zingt Beatrice een lied dat haar ooit angst inboezemde, vanwege de ontroerende schoonheid die aan haar tranen trok: Ne me quitte pas van Jacques Brel. Maar dan in de Nederlandse vertaling van Ernst van Altena: Laat me niet alleen.
Ik hoop dat je het droog houdt.
Foto’s: Joris Baas
TIP: Tot en met 5 juni is een tentoonstelling te zien over F. Starik in het Stadsarchief Amsterdam: Eeuwig in aanbouw – F. Stariks leven als museum. Als beeldend kunstenaar, schrijver en dichter ook altijd in gevecht om te overleven in de culturele sector.